Samuel Beckett’in Godot’yu Beklerken İsimli Eserinde Varoluş-Zaman İlişkisi

Samuel Beckett’in ‘absürt tiyatro’ olarak sınıflandırılan eseri Godot’yu Beklerken, Godot gibi bir belirsizliği ve Beklemek gelecek zamana ait, ancak şimdide gerçekleştirilen eylemi adında gizlemektedir. Bu iki gizin yan yana gelmesiyle oluşan başlık, oyunun varoluş ile zaman arasındaki görünmez bağın peşine düşeceğini işaret eder. Nitekim oyunda zamanın bazen yanılgı olduğu hissi uyandırılmış, de ufak değişimlerle ağır aksak da olsa ilerlediği hissettirilmiştir. II. Dünya Savaşı’nın yol açtığı kitlesel bezginlik amaçtan, anlamdan, coğrafyadan, geçmişten dahi gelecekten münezzeh bekleyişi sahneye getirmiştir. Yaşanan küresel kırgınlık, yandan yaşama sevincini törpülemiş, her şeyin sil baştan sorgulanması ihtiyacı uyandırarak yeni hikâyenin habercisi olmuştur. tarihin böyle kesitinde, çıplak hakikatle yüzleşmenin getirdiği yıkımın içerisinden çıkmış eserdir. Beckett, bu eserinde ortalama üççeyrek asırla ifade edilen insan ömrünü perdelik oyunla anlatmaktadır. Dünün, bugünün yarının birbirinden farklı olmadığı gerçeği ısrarla düşündürülen ‘ömür’ sürenin adeta yanılsama uyandırılır. İnsan ömründe acımasız şekilde işlediği zannedilen zaman, kendini kaybetmiş durumda, avare bitap tasvirle zihinlerde belirir. Hareketin bileşeni mekân, zihniyle artık tanınmayacak derecede anlam kaybına uğratılmıştır. Yapılan tek hareket ‘beklemek’; yalnızca ‘şimdi’, mekân ise daima ağacın altıdır. Diyaloglar saçma görünmekle beraber hareketin sabitliği bakımından oyun kendi içinde tutarlıdır. Saçma, belki tabi olmamanın verdiği saçmalıktır. Karakterler -mümkün görünmese de- zamandan çıkararak onu dışarıdan seyredecek konum almışlardır.